BIBLIOGRAFIA
Fontes primárias:
COLLI, G. La sapienza greca. 3 vols. Milão : Adelphi,1977.
COSTA, A. Heráclito : Fragmentos contextualizados. Difel, 2002.
DIELS, H.; KRANZ W., Die Fragmente der Vorsokratiker, 3 vols., original edn. 1903; reprint of 6th edn., Berlin: Weidmann.
DIÓGENES LAÉRCIO, Vidas e doutrinas dos filósofos ilustres. Trad, Mário da G. Kury. Brasília: UnB, 1986.
DIOGENE LAËRCE, Vies et doctrines des philosophes illustres. Trad, Française sous la direction de Marie-Odile Goulet-Cazé. Col. « Classiques Modernes ». Paris : Le Livre de Poche, 1999.
KIRK, G. S., J. E. Raven, and M. Schofield, 1983, The Presocratic Philosophers (Second Edition), Cambridge: Cambridge University Press.
MOURAVIEV, S. N. Heraclitea édition critique complète des témoignages sur la vie et l’œuvre d'Héraclite d'Ephèse et des vestiges de son livre. Sankt Augustin Academia Verlag 1999 (Até então 10 volumes).
MUSAIOS: Catalogue of Classical Greek and Latin Texts [CD-ROM]. Los Ángeles: Darl J. Dumont and Randall Smith, 1992-2002.
Fontes Secundárias:
ADRADOS, R. “El Sistema de Heráclito: estudio a partir del léxico.” Emerita 41, pp. 1-43.
ADRADOS, R. Historia de la lengua griega. Madrid: Gredos, 1999.
BALTUSSEN, H. The Presocratics in the Doxographical Tradition. Sources, Controversies, and current research. Studia Humaniora Tartuensia, vol. 6, A. 6, 2005, 1-26.
BALTUSSEN, H. Theophrastus against the Presocratics and Plato : peripatetic dialectic in the De sensibus, Leiden ; Boston : Brill, 2000.
BRUNSCHWIG, J. Les multiples chemins aristotéliciens de la sensation commune. Philosophie antique, 4, 1991, 455-474.
COPLESTON, F. Historia de la filosofía, vol. 1. Barcelona: Ariel, 1991.
DARLING, C. The Greek Dialects. Chicago: The University of Chicago Press, 1928.
DEBRAY, R. Vida y muerte de la imágen: historia de la mirada en Occidente. Barcelona: Paidós, 1994.
ELIAS, N. Teoría del símbolo: un ensayo de antropología cultural. Barcelona: Ediciones Península, 1994.
GARCÍA, H. B. “El dativo con sum y la vulgarización de la noción de posesión.” Revista Española de Lingüística, 22 (1992). pp. 325-337.
HAMLYN, D. W. Sensation and Perception: A History of the Philosophy of Perception. London: Routledge & Kegan Paul, 1961.
HANSJAKOB, S. “Abstract Structures for Moods in Greek.” Language, Vol. 47, No. 1, (1971), pp. 79-89.
HAVELOCK, E. A. Preface to Plato. Cambridge/London: The Belknap Press of Harvard Univ. Press, c1963.
HUSSEY, E. “Epistemology and meaning in Heraclitus” In: SCHOFIELD, M.; NUSSBAUM, M. (eds.) Language and Logos: Studies in Ancient Greek Philosophy. Cambridge: Cambridge University Press, 1982; p. 33–59.
LAKOFF, G.; JOHNSON, M. Philosophy in the Flesh: the embodied mind and its challenge to western thought. New York: Basic Books, 1999.
LAKS, A. Avant-propos. Qu’est-ce que la doxographie ? Revue de Métaphysique et de Morale, 3, 1992, 307-309.
LESHER, J. H.. “Mind's Knowledge and Powers of Control in Anaxagoras "DK" B 12.” Phronesis. Vol. 40, No. 2, (1995), pp. 125-142.
LESHER, T.H. “Heraclitus’ epistemological vocabulary”. Hermes (1983) pp. 155–170.
MANSFELD, J. “Parménide et Héraclite avaient-ils une théorie de la perception?” Phronesis, Vol. 44, No. 4, (1999), pp. 326-346.
MARTÍNEZ HERNÁNDEZ, M. “Campo Léxico De Los Sustantivos De Dolor En Sófocles. Ensayo De Semántica Estructural Funcional.” Cuadernas de Filología Clásica, 13 (1977), pp. 33-112.
MARTÍNEZ HERNÁNDEZ, M. “La formación de palabras en griego antiguo desde el punto de vista semántico: el prefijo dus-.” Estudios griegos e indoeuropeos, 2 (1992), 95-t 22.
MONDOLFO, R. Heráclito: textos y problemas de su interpretación. México: Siglo XXI, 1966.
OSBORNE, C. Presocratic Philosophy. A Very Short Introduction, Oxford: OUP, 2004.
PRITZL, K. “On the Way to Wisdom in Heraclitus.” Phoenix, Vol. 39, No. 4, (1985), pp. 303-316.
ROMEYER-DHERBEY, G. “Voir et toucher. Le problème de la prééminence d’un sens chez Aristote.” Philosophie antique, 4 (1991), pp. 437-454.
SASSI, M. M. La costruzione del discorso nell’età dei Presocratici. The Construction of Philosophical Discourse in the Age of the Presocratics. Pisa: Edizione della Normale, 2004.
SMYTH, H. W. Greek Grammar. New York: American Book Company, 1920.
TAYLOR, C.C.W (ed.). Routledge History of Philosophy. Volume I. From the Beginning to Plato. London: Routledge, 1997.
VERMEULE, E. La muerte en la poesía y en el arte de Grecia. México: Fondo de Cultura Economica, 1984.
Wednesday, November 5, 2008
Fragments concerning perception
The following selection of fragments is based in Kurt Pritzl ¨On the way to wisdom in Heraclitus¨, Phoenix, Vol. 39, No. 4, p. 304.
Fragment 1 :
[2 Byw.] Sextus Empiricus, Contre les mathématiciens, VII 132 [s. A 16.]
«(τοῦ δὲ) λόγου τοῦδ' ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ (πάντων) κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει. τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν, ὅκωσπερ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται»
Fragment 7 :
Aristote, De sensu, 5, 443a 23
«εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο, ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν»
Fragment 19 :
Clément, Stromates, II, 24, 5.
«ἀπίστους εἶναί τινας ἐπιστύφων Ἡ. φησιν·
ἀκοῦσαι οὐκ ἐπιστάμενοι οὐδʹεἰπεῖν»
Fragment 21 :
Clément, Stromates, III, 3, 21, 1.
«οὐχὶ καὶ Ἡ. θάνατον τὴν γένεσιν καλεῖ ...
ἐν οἷς φησι· θάνατόςἐστιν ὁκόσα
ἐγερθέντεςὁρέομεν, ὁκόσα δὲεὕδοντεςὕπνος»
Fragment 26 :
Clément, Stomates, IV, 141, 2.
«ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ φάος ἅπτεται
ἑαυτῷ ἀποθανων, ἀποσϐεσθείς [ὄψεις],
ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος εὕδων,
[ἀποσϐεσθείς ὄψεις], ἐγρηγορὼς ἅπτεται
εὕδοντος»
Fragments 34 :
Clément, Stromates, V, 115, 3. & Préparation
évangélique, XIII, 13, 42.
« ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν
ἐοίκασι· φάτις αὐτοῖσιν μαρτυρεῖ
παρεόντας ἀπεῖναι»
Fragment 46 :
Diogène Laërce, Vies des philosophes, IX, 7.
«τήν τε οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ
τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι»
Fragment 50 :
Hippolyte, Réfutation de toutes les hérésies,
IX, 9, 1.
«Ἡ. μὲν οὖν φησιν εἶναι τὸ πᾶν διαιρετὸν
ἀδιαίρετον, γενητὸν ἀγένητον, θνητὸν
ἀθάνατον, λόγον αἰῶνα, πατέρα υἱόν,
θεὸν δίκαιον· «οὐκ ἐμοῦ, ἀλλὰτοῦλόγου ἀκούσανταςὁμολογεῖν σοφόν
ἐστιν ἓν πάντα εἶναι» ὁ Ἡ. φησι»
Fragment 55 :
Hippolyte, Réfutation des toutes les hérésies, IX, 9, 15.
«ὅσων ὄψις ἀκοὴ μάθησις, ταῦτα ἐγὼ προτιμέω»
Fragment 56 :
Hippolyte, Réfutation de toutes les hérésies,
IX, 9, 6.
«ἐξηπάτηνται, φησίν, οἱ ἄνθρωποι πρὸς
τὴν γνῶσιν τῶν φανερῶν παραπλησίως
Ὁμήρῳ, ὃς ἐγένετο τῶν Ἑλλήνων
σοφώτερος πάντων. ἐκεῖνόν τε γὰρ παῖδες
φθεῖρας κατακτείνοντες ἐξηπάτησαν
εἰπόντες· ὅσα εἴδομεν καὶ ἐλάϐομεν,
ταῦτα ἀπολείπομεν, ὅσα δὲ οὔτε εἴδομεν
οὔτʹ ἐλάϐομεν, ταῦτα φέρομεν»
Fragment 61 :
Hippolyte, Réfutation de toutes les hérésies,
IX, 10, 5.
«θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ
μιαρώτατον, ἰχθύσι μὲν πότιμον καὶ
σωτήριον, ἀνθρώποις δὲ ἄποτον καὶ
ὀλέθριον»
Fragment 91 :
Plutarque, Sur l’E de Delphes, 392 B.
ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμϐῆναι δὶς τῷ
αὐτῷ καθ΄ Ἡράκλειτον.
Aristote, Métaphysique.
«οὐδὲ θνητῆς οὐσίας δὶς ἅψασθαι κατὰ
ἕξιν. ἀλλ΄ ὀξύτητι καὶ τάχει μεταϐολῆς
σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει καὶ πρόσεισι
καὶ ἄπεισι»
Fragment 98 :
Plutarque, De facie in orbe de lunae, 28, 943
E.
«αἱ ψυχαὶ ὀσμῶνται καθ΄ Ἅιδην»
Fragment 101 :
Plutarque, Contre Colotès, 1118 C.
«ὀφθαλμοὶ γὰρ τῶν ὤτων
ἀκριϐέστεροι μάρτυρες»
Fragment 107 :
Sextus Empiricus, Contre les
mathématiciens, VII, 126.
«κακοὶ μάρτυρες ἀνθρώποισιν ὀφθαλμοὶ
καὶ ὦτα βαρϐάρους ψυχὰς ἐχόντων»
Fragment 108 :
Stobée, Anthologie, III, 1, 174.
«Ἡρακλείτου. ὁκόσων λόγους ἤκουσα,
οὐδεὶς ἀφικνεῖται ἐς τοῦτο, ὥστε
γινώσκειν ὅτι σοφόν ἐστι πάντων
κεχωρισμένον»
Fragment 117 :
Stobée, Anthologie, III, 5, 7.
«ἀνὴρ ὁκόταν μεθυσθῇ, ἄγεται ὑπὸ παιδὸς
ἀνήϐου σφαλλόμενος, οὐκ ἐπαΐων ὅκη
βαίνει, ὑγρήν τὴν ψυχὴς ἔχων»
Fragment 1 :
[2 Byw.] Sextus Empiricus, Contre les mathématiciens, VII 132 [s. A 16.]
«(τοῦ δὲ) λόγου τοῦδ' ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ (πάντων) κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει. τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν, ὅκωσπερ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται»
Fragment 7 :
Aristote, De sensu, 5, 443a 23
«εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο, ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν»
Fragment 19 :
Clément, Stromates, II, 24, 5.
«ἀπίστους εἶναί τινας ἐπιστύφων Ἡ. φησιν·
ἀκοῦσαι οὐκ ἐπιστάμενοι οὐδʹεἰπεῖν»
Fragment 21 :
Clément, Stromates, III, 3, 21, 1.
«οὐχὶ καὶ Ἡ. θάνατον τὴν γένεσιν καλεῖ ...
ἐν οἷς φησι· θάνατόςἐστιν ὁκόσα
ἐγερθέντεςὁρέομεν, ὁκόσα δὲεὕδοντεςὕπνος»
Fragment 26 :
Clément, Stomates, IV, 141, 2.
«ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ φάος ἅπτεται
ἑαυτῷ ἀποθανων, ἀποσϐεσθείς [ὄψεις],
ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος εὕδων,
[ἀποσϐεσθείς ὄψεις], ἐγρηγορὼς ἅπτεται
εὕδοντος»
Fragments 34 :
Clément, Stromates, V, 115, 3. & Préparation
évangélique, XIII, 13, 42.
« ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν
ἐοίκασι· φάτις αὐτοῖσιν μαρτυρεῖ
παρεόντας ἀπεῖναι»
Fragment 46 :
Diogène Laërce, Vies des philosophes, IX, 7.
«τήν τε οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ
τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι»
Fragment 50 :
Hippolyte, Réfutation de toutes les hérésies,
IX, 9, 1.
«Ἡ. μὲν οὖν φησιν εἶναι τὸ πᾶν διαιρετὸν
ἀδιαίρετον, γενητὸν ἀγένητον, θνητὸν
ἀθάνατον, λόγον αἰῶνα, πατέρα υἱόν,
θεὸν δίκαιον· «οὐκ ἐμοῦ, ἀλλὰτοῦλόγου ἀκούσανταςὁμολογεῖν σοφόν
ἐστιν ἓν πάντα εἶναι» ὁ Ἡ. φησι»
Fragment 55 :
Hippolyte, Réfutation des toutes les hérésies, IX, 9, 15.
«ὅσων ὄψις ἀκοὴ μάθησις, ταῦτα ἐγὼ προτιμέω»
Fragment 56 :
Hippolyte, Réfutation de toutes les hérésies,
IX, 9, 6.
«ἐξηπάτηνται, φησίν, οἱ ἄνθρωποι πρὸς
τὴν γνῶσιν τῶν φανερῶν παραπλησίως
Ὁμήρῳ, ὃς ἐγένετο τῶν Ἑλλήνων
σοφώτερος πάντων. ἐκεῖνόν τε γὰρ παῖδες
φθεῖρας κατακτείνοντες ἐξηπάτησαν
εἰπόντες· ὅσα εἴδομεν καὶ ἐλάϐομεν,
ταῦτα ἀπολείπομεν, ὅσα δὲ οὔτε εἴδομεν
οὔτʹ ἐλάϐομεν, ταῦτα φέρομεν»
Fragment 61 :
Hippolyte, Réfutation de toutes les hérésies,
IX, 10, 5.
«θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ
μιαρώτατον, ἰχθύσι μὲν πότιμον καὶ
σωτήριον, ἀνθρώποις δὲ ἄποτον καὶ
ὀλέθριον»
Fragment 91 :
Plutarque, Sur l’E de Delphes, 392 B.
ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμϐῆναι δὶς τῷ
αὐτῷ καθ΄ Ἡράκλειτον.
Aristote, Métaphysique.
«οὐδὲ θνητῆς οὐσίας δὶς ἅψασθαι κατὰ
ἕξιν. ἀλλ΄ ὀξύτητι καὶ τάχει μεταϐολῆς
σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει καὶ πρόσεισι
καὶ ἄπεισι»
Fragment 98 :
Plutarque, De facie in orbe de lunae, 28, 943
E.
«αἱ ψυχαὶ ὀσμῶνται καθ΄ Ἅιδην»
Fragment 101 :
Plutarque, Contre Colotès, 1118 C.
«ὀφθαλμοὶ γὰρ τῶν ὤτων
ἀκριϐέστεροι μάρτυρες»
Fragment 107 :
Sextus Empiricus, Contre les
mathématiciens, VII, 126.
«κακοὶ μάρτυρες ἀνθρώποισιν ὀφθαλμοὶ
καὶ ὦτα βαρϐάρους ψυχὰς ἐχόντων»
Fragment 108 :
Stobée, Anthologie, III, 1, 174.
«Ἡρακλείτου. ὁκόσων λόγους ἤκουσα,
οὐδεὶς ἀφικνεῖται ἐς τοῦτο, ὥστε
γινώσκειν ὅτι σοφόν ἐστι πάντων
κεχωρισμένον»
Fragment 117 :
Stobée, Anthologie, III, 5, 7.
«ἀνὴρ ὁκόταν μεθυσθῇ, ἄγεται ὑπὸ παιδὸς
ἀνήϐου σφαλλόμενος, οὐκ ἐπαΐων ὅκη
βαίνει, ὑγρήν τὴν ψυχὴς ἔχων»
Subscribe to:
Posts (Atom)